بررسی آلبوم بیلی آیلیش | خوشبخت‌تر از هر زمانی

این یکی از مورد انتظارترین انتشار آلبوم سال است که فشار فراوانی روی یک زنی وارد می‌کند که در گذشته دو ساله با کریتیک و بازبینی‌های بسیاری مواجه شده است.

اما این بار هیچ دلیلی برای شک نبود بیلی آیلیش مانند همیشه از قرارداد “سندروم دومین آلبوم” نجات پیدا می‌کند. خوشبخت‌تر از هر وقتی به تریمفی تبدیل شده است که نه بهتر و نه بدتر از آلبوم اولش وقتی همه ما به خواب می‌ریم، کجا می‌رویم؟ است، بلکه به سمتی شجاعانه تر رفته است.

با قطعه بزرگتر شدن، در حال حاضر صدایی بسیار زیبا و ساده را می‌شنویم. جزئیات صدای عاطفی بیلی از همیشه واضح‌تر و صریح‌تر هستند، تقریباً مانند اینکه مستقیماً به گوش‌های ما خوانده شود. اما بیش از آن، این یک هنرمند دردناک و بی‌توجه نیست، که به زیبایی‌های جوانی‌اش، به شیوه‌ای که خیلی‌ها از ما شرمنده‌تر نیستند، بازنگری می‌کند.

این حالت آشکار تر است با ترانه‌هایی مانند سیاره هالی، یک ترانه پیانوی ساده با لیک‌های گیتار بالادست و یک قطعه رترو انحرافی در انتها؛ قدرت تو، یک آهنگ آکوستیک غمگین که ادراک می‌کند تا چه حد از او در دوران جوانی‌اش سوءاستفاده شده است؛ و فانتزی مردانه، یک شکایت با بوی معطر عشق که حتی زمانی که روشن است، هنوز در اذهان باقی می‌ماند.

اما گویی که او در این لحظات خود را باز تر کند، او طرف مقابل در شماره تلفن من را تغییر ندادم؛ یک قطعه پرکاشن که صدای او در آن حساس‌ترین حالت خود را از خود بروز می‌دهد و تلطیف ریلکس خواننده لانگ با جذابیت الکترونیکی تندرست را ترکیب می‌کند. این نشان می‌دهد که اگر چچنین است که خوشبخت‌تر از هر وقتی از وقتی همه… می‌خوابیم دور شده، هنوز هم کاملاً یک خلق و خواهران فینیاس است.

بی‌هویت یک قطعه راک نرم با باس است که اطمینان و قدرت داخلی بیشتری نشان می‌دهد، اما برای یک قطعه‌ای که چنین شهرتی دارد، عجیب و غریب است که یکی از اعداد محترم تر آلبوم است.

اینجا امید و ارزشمندی زیادی وجود دارد؛ آینده من یک ترانه عاشقانه به خودش است – آنجا صدای خالص بیلی واضح است، و این اولین آنی است که ما از جاز-پاپ در پایین روندهای کاهشی که برای خوشبخت‌تر از هر وقتی دریافت کردیم، پیدا کردیم. 

اما در حالی که ارادت واضح است، او از شکایت نیز هیچ نمی‌ترسد درباره آزمایش‌ها و محاکمه‌های مخاطرات از شهرت. برایمان گرم شد دارای یک تکرار خسته کننده است وقتی او در آن لحظه غیر طبیعیی که عکس او را با توپی در تانک روی کردند را بازتاب می‌دهد، در حالی که ان‌دی‌ای یکی از اعداد خشنی است که مرزهای سنگی را با عناصر موسیقی رازآلود جویاست. این یکمی به هر طرف می‌باشد، اما آنچه که انجام می‌دهد، زیبا وارد قطعه بعدی می‌شود، بنابراین منم، که آسان‌ترین اثر آلبوم است.

شاید بسیاری از آنان که هنوز بیلی را به عنوان دختر ۱۵ ساله‌ای صاف و پشت چشمان اقیانوس می‌بینند، شوک بخورند، اما او نترسیده به بحث درباره جنسیت خود به عنوان یک زن ۱۹ ساله است که بی‌ترسانه برای جلد غذاهای ووگ از پهلوی استفاده می‌کند.

بیلی بوسا نوا تا یادآوری‌هایی از ترانه‌های مانند ایلومیلو و اعتیاد عجیب من دارد، اما با متن‌های جذاب درباره یک رابطه در اتاق هتل؛ و هم چیزهای خیلی داغ و داغ‌تر در اکسی‌توسین. این یک قطعه الکترو-پاپ جادویی با بازتاب صدایی زیبا است که ما را برای زمینه‌های رقص تشویق می‌کند و نتیجه غیرمنتظره آلبوم است.

رشد نسبت به وقتی همه… بخوابیم واضح است هنگامی که به اعدادی مانند گلدوینگ نگاه می‌کنید. این با هارمونی‌های انیا به نیما یک ترانه فلکی برچسب زده شده است، قبل از اینکه به یک ریتم پراکنده برسد که از تجربه خود صحبت می‌کند درباره هشدار برای “فرشتگان” بکر جهان که از کسانی که می‌خواهند آن‌ها را ویران کنند، می‌ترساند.

هر چند اولین بار در قطعه یک خوشبخت‌تر از هر وقتی کلمات “شادتر از هر وقتی” را می‌شنویم اما به نظر می‌رسد که قطعه خوشبخت‌تر از هر وقتی در یکی از شما«ن‌هایی شیکاگو روح خانمان به صورت ملایم نوامبر است که از یک آهنگ روحانی آبی چشمه‌ای به آهنگ‌های پاپ‌پانک ارزش مناسبی قصر کردن است.

این یک فرآیند بود، اما به نظر می‌رسد بیلی آیلیش در نهایت خود را پیدا کرده است و راهی برای راست بودن بدون اظهار خیلی از زندگی‌اش یافته است و از شخصیت آزاد و نوجوانانه وار نیافته نوجوانی انس در کارهای قبلی اش خود را براندازد.

اینجا یک صداوسیله خام و افشاگری وجود دارد – بدون نوآوری و استعاره – با یک استعدادی که می‌تواند با انواعی مانند رادیوهد، امی واینهاوس و لانا دِل ری مقایسه شود. هر دلیلی وجود داشت که خوشبخت‌تر از هر وقتی شاید به ارتفاعات بلند وقتی همه… بخوابیم برسد، اما افزایش شهرت و بودجه، به نظر نمی‌رسد، موسیقی جدید او را فاسد کرده است.